Iwona Śledzińska Katarasińska Córka

Iwona Śledzińska Katarasińska Córka: Iwona Śledzińska-Katarasińska była wybitną postacią polskiej polityki i dziennikarstwa, której życie i kariera pozostawiły trwały ślad w krajobrazie kulturowym i politycznym kraju. Jej śmierć w Nowy Rok po walce z poważną chorobą oznacza koniec ery dla wielu, którzy podziwiali jej niezachwiane oddanie służbie publicznej i sztuce.

Urodzona 3 stycznia 1941 roku w Komornikach k. Wolborza, podróż Śledzińskiej-Katarasińskiej rozpoczęła się w Polsce zupełnie innej niż dzisiejsza. Jej matka, Zofia, była nauczycielką i wywarła znaczący wpływ na jej wczesne życie. Narracja jej dzieciństwa, dzielona z takimi postaciami jak arcybiskup Władysław Ziółek, maluje obraz wspólnoty ściśle powiązanej wspólnymi doświadczeniami i wzajemnym wsparciem w trudnych czasach.

Śledzińska-Katarasińska kariera dziennikarska rozpoczęła się od pracy w „Dzienniku Łódzkim” i „Głosie Robotniczym”. Jednak jej głos i działania wykraczały daleko poza łamy gazety. W latach 80., w okresie napięć i zamieszania stanu wojennego w Polsce, aktywnie uczestniczyła w ruchu opozycyjnym. Jej kariera dziennikarska została na chwilę przerwana, gdy zakazano jej wykonywania zawodu ze względu na jej zaangażowanie w ruch „Solidarność”. Pomimo tych wyzwań nadal pracowała na różnych stanowiskach, m.in. w biurze podróży, współpracując jednocześnie z prasą podziemną.

Do jej najważniejszych zasług należało utworzenie w 1989 roku łódzkiego dodatku „Gazety Wyborczej”, w którym pełniła funkcję pierwszego redaktora naczelnego. To nie była tylko praca; misją było zapewnienie platformy dla wolności słowa i dyskursu demokratycznego.

Jej przejście od dziennikarstwa do polityki pozwoliło jej w 1991 r. zostać posłanką na Sejm, którą sprawowała do 2023 r., co czyni ją najdłużej nieprzerwanie urzędującą posłanką w Sejmie III RP. Jej kadencja jest nie tylko świadectwem jej przenikliwości politycznej, ale także zaufania i szacunku, jakie zdobyła ze strony swoich wyborców i współpracowników.

Jako przewodnicząca sejmowej Komisji Kultury i Mediów w latach 2005–2015 Śledzińska-Katarasińska odegrała kluczową rolę w kształtowaniu polityki kulturalnej państwa. Jej zaangażowanie w radę programową TVP SA, w tym wybór na przewodniczącą, podkreśliło jej zaangażowanie w zapewnienie, aby krajobraz medialny w Polsce pozostał zróżnicowany i odzwierciedlał jej wartości demokratyczne.

Mimo wielu osiągnięć i wyróżnień życie Śledzińskiej-Katarasińskiej nie obyło się bez kontrowersji. W 1968 r. spotkała się z oskarżeniami o publikowanie artykułów antysemickich, którym stanowczo zaprzeczyła, twierdząc, że jej rezygnacja nie jest przyznaniem się do winy, ale sprzeciwem wobec utrwalania kłamstw.

Jej życie osobiste również przeplatało się z życiem zawodowym. Jej mąż Jerzy był dziennikarzem, który zmarł w 1989 roku. Mieli córkę Kamę, która obecnie nosi nazwisko i zasługi swojej matki.

Zawiadomienie o śmierci Śledzińskiej-Katarasińskiej przez marszałka Senatu Małgorzaty Kidawy-Błońskiej spotkało się z wyrazami żalu i wyrazami wyrazów uznania ze strony kolegów, polityków i opinii publicznej. Kondolencje złożyli premier Donald Tusk i minister Tomasz Siemoniak, podkreślając jej rolę jako odważnej posłanki, patriotki Polski i umiłowanej postaci Łodzi.

W miarę napływania hołdów staje się jasne, że dziedzictwo Iwony Śledzińskiej-Katarasińskiej jest wieloaspektowe – była dziennikarką, politykiem, matką i, co najważniejsze, nieugiętą orędowniczką Polski, w którą wierzyła. Dzieło jej życia, naznaczone odwaga, odporność i oddanie swojemu krajowi w dalszym ciągu inspirują tych, którzy wierzą w siłę głosu, działania i zaangażowania w służbę publiczną. Jej odejście to nie tylko strata byłego posła, ale przewrócenie karty w trwającej historii Polski, walki i triumfu.